A Cova de Eirós

A Cova de Eirós e unha cova prehistórica situada no axuntamento de Triacastela (Lugo). Contén un importante xacemiento arqueolóxico do Paleolítico Medio con máis de 35 000 anos de antigüedade.

No seu interior se encontraron restos do Homo Neanderthalensis y Homo Sapiens.

O descubrimento de restos de oso das cavernas, ben adaptado as frias temperaturas do noroeste no último período glaciar. Este animal, es característico do Paleolítico Superior, marcado pola aparición do homo sapiens, cuya presencia na Cova Eirós ha deixado un longo rastro: útiles de caza tallados a partir dunha arista natural, puntas de sílex e adornos personais, como un colgante de dente de zorro datado en 26.000 años. A pesar do duro clima, a Cova Eirós seguía habitada. Sus moradores se preocupaban non só de construir ferramentas de calidade senon tamén de dotalas de valor estético.

 Es que si por algo resulta valiosa Cova Eirós é pola posibilidade de comparar as materias primas e as estratexias de subsistencia do homo sapiens e do homo neanderthalensis, os dous homínidos que ocuparon a cova. Catro anos de excavacións han deixado máis de 4.000 rexistros valiosísimos para entender as diferencias entre as dous especies de homínidos e o entorno no que viviron.

Como o colgante de dente de zorro descuberto no 2009 hay poucos en todo o Cantábrico. O hallazgo e importante non só pola sua rareza senon tamén porque o uso de osos revela un alto grado de técnica. O home neandertal usaba ferramentas de peor calidade, pedras dos arroyos cercanos.

Esta cova é unha importante riqueza cultural para Galicia que contém importantes e únicos restos fósiles que nos contan como vivian os nosos antepasados, e quen habitaba neste territorio.